ESES'im, HASRETİM

Yaşım yediydi
Saçlarımda anamın elleri

Beynimde babamın sövgüleri

Sövemezdi kaderine

Tanrının gücüne gider diye

Alırdı hıncını

Bazen benden

Bazen de abilerimden

Bütün bunlar yetmez gibi

Eğlenirlerdi bir de ''anam''la

İstanbul'un kibar çocukları

Konuşamazdım onlar gibi kibarca

Benim ''anam'' köylüce

Onların annesi kibarca

Onların memleketi İstanbul

Benim memleketim ''Ana''dolu

Ah minik yüreğim ah!!!

Yedi yıllık ömrün hep mahsun

Hep eziklik dolu

Onların beslenmesinde

Sarı uzun bir meyva

Patates,köfte kızartma

Benim naylon torbamda

Çeyrek ekmek,sade helva

Her gün sofralarında

Et balık pişermiş,

Bizim sofrada beşinci gün

Yine makarna,yine makarna

Haydi yine sokul bir köşeye

Ağla ela gözlüm ağla

Hep eziktim

Hep mahsun

İstanbullu cocuklarının arasında

Her an eziliyor

Her an hınçlanıyordum

Ben de bir gün gülecektim

Bu çocukların karşısında

Bir gün biri ''Nasıl yendik''dedi

Ne demek ti yenmek?

Kim kimi yenmişti?

Dinledim

Takım tutuyorlarmış

Biri Fenerbahçeli

Biri Galatasaraylı

Biri başka bir takımı

Onlar yine gülüyorlardı

İçimde bir ümit belirdi

Bende bir takım tutacaktım

Ama onların takımını kim yenerki?

Kim beni güldürür ki?

İstanbul cocuklarının karşısında

Akşam anam gazocağının başında

Alüminyum tencerede makarna

Ona sorsam bilir mi ki,

Kim yener onların takımın

''Ana''dedim

''O çocukların takımını hangi takım yener?''

Anam elinin tersiyle terini silip

''Ben bilmem oğlum,

Akşam babana sor ''dedi

Terledim sofrada

Korksam da babamdan

Soracaktım yine de

Sordum...

''Var tabi''dedi

Minik yüreğim hızlandı

Anadolu yıldızları varmış

Onlar kaç kere yenmiş

O çocukların takımını
İşte artık hıncımı alma vakti

İşte gülme vakti

İşte ezilmişlikten kurtulma vakti

O gün ilk defa sevdim babamı

Ve ilk defa

İştahla yemiştim düdüklü makarnamı

Babam devam ediyordu anlatmata

''Haftaya Reisi-i Cumhur Kupası'nı

alacağız

Yenersek Galatasaray'ı''

Gözlerimi kapayıp,

Yalvardım Allah'a

''N'olur Allah'ım,

Yenelim şu Galatasaray'ı...''

Bir hafta zor geçti

Onlar yine gülüyor

Babam yine sövüyor

Fakat umrumda değil

Hüznüm ezikliğim yok artık

Bir ümidin ucunda kocaman hıncım

var

Ben de güleceğim sonunda

Babam gülüyordu o akşam

Elinde bir gazete

''Gel''dedi bana

Gittim korkmadan yanına

Gazeteyi açtı

''Bak''dedi

''Yendik Galatasaray'ı''...

Allah'ım!..

Yarın ben gülecektim

Ben haykıracaktım

''Nasıl yendik sizi?''

Resimlere bakınca gazetedeki

İlk aşkımı gördüm karşımda

Evet,ilk aşkımı

Kızıl saçlı,siyah gözlü sevgilimi

Alıntı:Selahattin/Tribün Dergi/Şubat 2002